De zwarte dood

De zwarte dood (1348): de pest als angst voor het einde.

De ergste epidemie in Europa ooit, woedde van 1348 tot 1351. De mensen waren gek van angst, iedereen kon getroffen worden. De onzekerheid zorgde voor een religieuze dimensie. Extreme flagellanten probeerden het oordeel van God te beïnvloeden. In steden zoals Straatsburg werden Joden massaal vermoord. Die hadden dankzij de Tora reinheidsvoorschriften en stierven niet zo massaal als de overige Europeanen. Dat leidde tot achterdocht en men dacht dat ze het drinkwater vergiftigden.

De paus had weer een andere oplossing: hij ging een half jaar tussen vuren zitten en kwam met bijna niemand in aanraking. Mede daarom overleefde hij de pest. De priesters die de mensen hielpen en de doden gingen begraven overleefden het niet. Mensen had zodoende minder waardering voor de paus. Mensen werden wel geloviger, maar ook kritischer op de kerk.